KabuLLenemedim

[Mâverâ]

Bugün her zamankinden daha karanlık gün
Gözlerim gökyüzünde hasretle, düşecek damlaları bekliyor
Özledim yağmurları
Kim bilir
Belki de
Baska duygularımı bastıracağım onunla:
Denize olan hasretimi…
Buralarda deniz yok
Yağmur kaldı geriye
Kabullendim…

Akşam oldu
Tatlı bir telaş var sokakta
Heyecanla ev arkadasımı bekliyorum
Kim bilir
Belki de
Başka duygularımı bastıracağım onunla:
Anneme olan özlemimi
Burada annem yok
Dostlar kaldı geriye
Kabullendim…

Hava serinledi iyice
Gece ayla beraber "merhaba" dedi
Pencerenin önüne büzüldüm
Işıkları bekliyorum
Şehir –ankara- öyle aydınlık ki geceleri
Lambalar yandı seyre daldım sokağı
Kim bilir
Belki de
Başka duygularımı bastıracağım onlarla:
Yıldızlara olan tutkumu
Burada yıldızlar yok
Işıklar kaldı geriye
Kabullendim…

Nihayetinde gece de bitiyor
Şafak sökmek üzere
Gök kızıl, toprak soğuk
Ellerim üsüdü
Titredim, içim sızladı
Güneşin doğmasını bekliyorum
Kim bilir
Belki de
Başka duygularımı bastıracağım onunla:
Sana olan sevdamı
Sen yoksun burada
Güneş kaldı geriye
Ufka baktım…
Onun gibi doğsaydın yüreğime
Buzlarını çözseydin donuk kalbimin
Gözyaşlarımı kurutsaydın
Ellerimi ısıtsaydın
Ne olurdu…

Daha ne kaldı geriye bilmiyorum
Fakat bir şeyi biliyorum
Sen yoksun
Ve ben bunu
Kabullenemedim…

Mâverâ