Hayatin bir yerinde bir fotografa girmeye zorluyorum kendimi.
Ama hep kenarda kaliyorum.
Ben mi seciyorum orayi hep Yoksa onlar mı bana uygun görüyor kestiremiyorum .
Hep orada yalanin ückagidin ikiyüzlülügün yalakaciligin olmadigi yerde kaliyorum. Hep kenarı uygun görüyorlar bana.
Ortalari yalancilar yagcilar ückagitcilar kapiyor...
Asil utanmasi gerekenler utanmiyor ey hayat ben utaniyorum onlarin yerine utanmazliklarindan ruhum daraliyor yüregim inciniyor.
Bazen cevremden her seyden kacip kurtulmak istiyorum.
Hayatin bu kirli sahnesinde insanin igrencligi tiksindiriyor beni.
Biliyorum ben iyi bir oyuncu degilim kivıramiyorum kavrayamiyorum senaryoyu.
Ürküyorum hayattan ve hayatın rölünü iyi oynayan haytalardan...
Ey yüksek ucurumlardan atamadigim kalbim kanayan ve hic kapanmayan bir yaraydi bıraktigin ömrüme...
Ne cok kirildım ey hayat ne cok sey yasadim hayatin bu kirli sahnesinde. Sancilarla örülmüs bir ömürden geliyorum ey hayat acilarla örülmüs bir ömürden...
Anladim ki iki kere iki dört etmiyor artik benim icin.
Adı üstünde ; HAYAT
kestiremiyorum .
Ağaç şeklinde