O Masa Ve Papatyalar

Sen seversin diye
Bir demet papatya aldım sana…
Çok güzeldiler
Umutsuzluğum kadar sarı

Umudumca ak pak
Sanki falımızdılar
Olacak yada olmayacak
Kararlaştırmıştık

Bir evvel ki kavgamızı yaptığımız
Birbirimize söylemek istediklerimizi değil
İnadına…
İstemediklerimizi haykırdığımız

O sokak kahvehanesinde buluşacaktık
Önce ben geldim
Oturdum…
Papatyaları masaya koydum

Çok yakıştılar
Yan masadakiler
Anlamlı bakıp fısıldaştılar
Çayım geldi önce

Sonra sen…
Öpüşmekle öpüşmemek arası hoş geldin
Konuşacak şey bulamadık uzun süre
Masanın örtüsünü düzelttin

Çayımı karıştırıp durdum durmadan ben
Önce kim başladı hatırlamıyorum
Diyelim ki sen
Konuştun konuştun duymuyordum

Duymak istediklerimi söylemiyordun
Sonra ben…
Sakindim önce konuştukça hiddetlendim
Boş boş bakıyordun

Sanki olmamıştın hiç yoktun
Çay bardağıma hap solmuş boğuluyordum
Görüyordum…
Uzandım…

Ama sen… Sen yüzmek istemiyordun
Sen… Sen habire konuşuyordun
Cümleler, kelimelere,
Kelimeler, hecelere

Heceler, harflere
Bölünüp fır dönüyordu çevremizde
Sonra bir yere varamadan
Bıçakla kesilmiş gibi birden

Rüzgar dindi.
Çıktım bardağımdan
Muzaffer ama bir o kadar ıslaktın
Bende olduğunu söylediğin gurur

Sende tanımadığım gözlerimdeydi
Her şey çok çabuk başlamıştı
Yine öyle bitti…
Sen papatyaları aldın

Garson hesabı…
Ayrılırken bir şeyler mırıldandın
Kendin bile duymadın
Aşk var mıydı?

Varsa da…
Aşkımız o masada kaldı…


alıntı