bu Mektubu,
karanlik Bir Hücre Evinden Yaziyorum Baba
çünkü Yarin Idam Mangasina çikiyorum
ve Bütün Düşlerimi,bütün ümitlerimi
insafsiz Bir Dar Ağacinda Asili Birakiyorum.
korkuyor Musun Diye Merak Ediyorsan
inan Baba,hiç De Korkmuyorum
her Zamankinden Fazla Meydan Okuyorum Dünyaya
ve Hiç Bir Işik Birakmiyorum Düşmana
hani Hep Erkekler Ağlamaz Diyordun Ya;
işte Bu Yüzdan Ağliyorum Baba
hayat Bize Hiç Bir Zaman Yaşama Hakki Vermedi
hep Ezildik,hep Yenildik,hep Boyun Büktük
ne Yaşamasini Bildik,ne De Bildiklerimizi Söyledik
çünkü Güçsüzdük Ve Hep Sömürüldük.
ondandir Ki Zalime Karşi Direnemedik
belki Inanmayacaksin Ama;
artik Ben De ölmek Istiyorum Baba.
bu öyle Bir ölüm Ki
onlarinkine Benzemeyen
insanca Ve Adamca...
sen Benim Ağladiğima Bakma Baba
ve Yokluğumu Bellirtme Anama
yarin Kuşlar Her Zamankinden Neşeli Civildayacak
çiçekler Her Zamankinden Kirmizi Açacak
güneş Ne Batidan Doğacak;ne De Doğudan Batacak
yani Anlayacağin Her şey Eskisi Gibi Olacak.
kim Bilir?
belki ümidin Yeşerdiği Bir Gün
yeni Bir Yildiz Da Doğacak.
işte ümidin Yeşerdiği O Gün,ben De Doğacağim Baba
ve Benim Doğduğum O Gün
ne Analar Ağlayacak;ne De Prangalarda Ki Zulum Kalacak.
dedim Ya Baba,
bu Mektubu Karanlik Bir Hücre Evinden Yaziyorum
ve Yarin Idam Ediliyorum.
bütün ümitlerimi,bütün Sevgilerimi Ve Bütün şiirlerimi
yarinsiz Bir Dar Ağacinda Asili Birakiyorum.
sakin Benim Ağladiğima Bakma
ve Mektuba Dökülen Damlaciklara Aldirma
çünkü Ben;
Ağaç şeklinde