Ben senin beni terkedebilme ihtimaline bağlanmıştım ! Öyle boş sokaklarca haylazlığımı dizginleyişine hayretle bakakalmalarım bir de yüzündeki şiir yansımalarına hayranlığımla..
Bir gece terketmek lazım bu şehri çayını balkonunda yudumlayıp öylece bırakıp gitmeli.Her adım,her köşe zehir zindan yoksa.Rüzgar kokunu onca yolu aşıp taşıyor gene burnumun ta ucuna.Dokunuyor her saz bam telime haykırır Türkülerle.Seni tekrar tekrar sevmelerimi bir boy aynası gibi önüme dikerek her uyanışımda.Ruhuma kıran düştü,kış gelmeden soğuk buz geceler düştü.Yüzün ahh yüzün mevsimlerden en mevsim,sevmelerden en sevme ve gitmelerden ...
Ve biz çocuktuk elimize yanlış hayat haritaları tutuşturup,yangınların ta içine göndermişler bizi,farkına taze varmışız.
Ben sevmeyi beceremedim ve özrü değil,hüznüdür sana koynumda büyüttüğüm..
Ağaç şeklinde