Düpedüz aramızdan çekip aldılar ve �kayıp� denildi onlar için; aldılar ve düpedüz öldürdüler de faili meçhul denildi onlar için. Ama kayıpların, cesedim olsun bulunsun çığlığımı duyanlar da oldu; yüreklerin kulakları sağır olmayanlar da oldu aramızda. Plaze De Mayo, Cumartesi Anneleri� denildi onlar için. Çılgın denildi... Ama susmadı onlar, uzlaşmadı hiç biri; gün gün çoğalarak adım adım düştüler kayıpların ardına. �Kayıp�ların ardına düşmeyen insanlık, �kayıp� bir insanlık haliydi çünkü.
Yoksul halk çocuklarıydık, büyüdük. Büyüdükçe farkettik yaşadığımız dünyada olup bitenleri. Farkettikçe sömürüye, zulme, yargılı-yargısız infazlara karşı sınırsız, sınıfsız bir güzel dünyanın düşü için saf tuttuk. Gazeteci oldu kimimiz; bütün bedelleri göze alarak gencecik ömrümüzü koyduk orta yere. Yine çekilip alındı birileri aramızdan ve öldürüldü düpedüz. Hunharca öldürülen gencecik gazeteci Metin Göktepe oldu kimimiz. �Uyy ben ölim lo� diyen ana ağıdıyla, katiller hesap verecek diyen öfke selimizle düştük katillerin ardına. Yapıştık yakalarına. Zulmün ve katlin yakasına yapışmayan insanlık �kayıp� bir insanlık haliydi çünkü..
Ağaç şeklinde