6 Nisan 1941'de Nazi Almanyası faşist İtalyası ile birlikte Yugoslavya Krallığı'na saldırıp ülkeyi parçaladı ve Hırvatistan Bağımsız Devleti'ni kurdu. Bu devletin sınırları içinde yaşayan Müslümanlar, o dönemin ırkçı politikaları gereği en saf ırklardan biri olarak tanımlandılar, hatta Ante Paveliç Balkan Müslümanlarını 'Müslüman Hırvatlar' (yani 'Müslüman olan Hırvatlar') olarak adlandırdı. Bu yüzden Katolikler ve Müslümanlar eşit koşullarla polis (Ustaška nadzorna služba) ve askeri (Hrvatsko domobranstvo) birliklerine alındılar. 1941-1945 yılları arasında Ustaşa birlikleri, Nazilerin 'Untermenschen' ('aşağı insanlar') dedikleri Sırplara karşı sistemli bir soykırım yürüttüler.
Tito'nun Yugoslavyası, Sırp soykırımını resmen hiç tanımadı. Zira Katolik olan Josip Broz Tito ve Edvard Kardelj, II. Dünya Savaşı sırasında işlenen Ustaşa suçlarını örtbas edip, unutmak ve unutturmak istediler. II. Dünya Savaşı'ndan sonra Sırp nüfus çoğunluğuna sahip toprakları yeni kurulan Hırvatistan Sosyalist Cumhuriyeti'ne, Bosna-Hersek Sosyalist Cumhuriyeti'ne, Voyvodina Sosyalist Özerk Bölgesi'ne ve Kosova-Metohiya Sosyalist Özerk Bölgesi'ne dahil edildi. Hırvat Josip Broz Tito, Sırp milletini yapmacık sınırlarıyla parçalayarak Sırplara karşı soykırım gerçekleştiren Hırvatlar'ı, Boşnaklar'ı ve Kosovalı Arnavutlar'ı âdeta ödüllendirdi. Katliamlarda öldürülen Sırpların gömüldüğü toplu mezarların beton ile kaplanmasıyla ve Ustaşa vahşetinin gizlenmesiyle komünistler de Ustaşalarla böylece suç ortaklığı yapmış oldular. Komünist rejimi, ****enli yılların ortasına kadar Ustaşa cinayetlerini örtbas etmekteydi.
Komünist işgaline rağmen, Sırplar Katolik-Müslüman ustaşaların vahşice öldürdüğü 50 bin Ortodoks çocuğunu unutmadılar.
COMMUNIST CRIMES OVER THE SERBIAN PEOPLE IN THE XX CENTURY
One of the last communist crimes against the Serbian people in the Second World War was the killing of 20.000 Serbs in Miljevina near Foca, at the beginning of August 1945. This group of Serbian young men from 16 to 20 years of age was moving from Bosnia towards Serbia, to their homes in Uzice, Cacak and Valjevo. The communists threw leaflets from air-planes at them to surrender, for they guaranteed them lives and promised to convey them in trucks to Serbia, which these naïve, exhausted and crazed young men believed. When the communists captured them, they tied them in ropes, 20 in each group, and thus, mostly alive, they flung them into the Ponor (abyss) pit in Miljevina, 10 km west of Srbinje.
They were killed by the Moslems who had only three months earlier been admitted into partisans from Pavelic's army, and who had, as Ustashas in 1941, taken part in mass murders of the Serbian people. So, the same people, in 1941 as Ustashas, and in 1945 as partisans, killed the Serbs in the most gruesome ways. Thus the communists here committed a crime in four ways: they killed prisoners, they killed minors, they killed after the end of the war and they killed with no trial and no law. But the western allies forgave all that to communists because they killed the Serbs, as they forgave in the period from 1991-1995 the former communist general Franjo Tudjman the mass murders and the banishment of Serbs in Krajina and Western Bosnia, for he was advised by the American ambassador in Zagreb, Peter Galbright, who on 8 August 1995 stuck the Ustashas' flag on the Tower of Knin at the head of the Ustashas' column.
Ağaç şeklinde