Şu anda seni düşünüyorum...
Ve eğer bazen sana, gizleniyorum gibi geliyorsa, bu, seni az seviyor olmamdan değil de;
Artık bazı anlarda yalnız kalmam gerektiğinden böyle...
...
Ama sen, hiç de bu yüzden düşüncelerimin dışında kalmış, unutulmuş değilsin...
Tam tersine senin o capcanlı varlığınla doluyum ben...
...
Senin o sadık yüreğini ne zaman düşünsem yeniden neşeleniyorum...
Sen çevremde gezinip duruyorsun, geri kalan her şey de silinip gidiyor ufkumdan...
Sonsuza doğru uzanan ve artık bir tek sınırı olan ufkumdan...
...
İşte o zaman ben sana kavuşuyorum...
...Ve dalgalanmakta olan düşüncem huzuru sende buluyor...
(...Sokrates)
huzur
Ağaç şeklinde