BEn soKAk çocuĞuyUm..

Adimi insanlar koymus
benden habersiz,
benimsemisim.
Serseri derler, hirsiz derler,
.... derler, anlamam da
alinmam da...

Hiç fiyakali dolasmadim sokaklarda,
marka satmadim.
Gökyüzü yorganim oldu hep,
dirsegim yastik.
Aliskinim; kara, yagmura, soguga,
üsümem.
Sicak dokunur bana...

Özlemem, hiç tanimadigim hisleri,
Istemem varligini bilmedigim seyleri,
Kiskanmam hiç kimseyi,
özenmem...

Halbuki bilmez kimse,
Kendilerinden sansli oldugumu,
daha özgür,
ve daha zengin....

Su deniz herkesten çok benimdir,
arkasindaki orman da.
Bütün sokaklar benimdir herkesten çok
Her simitçi biraz bana çalisir....

Aslinda her çocuktan daha çocugum,
Canim hiç sikilmaz buralarda.
En sevdigim oyundur
köse kapmaca...

Yalniz da degilimdir,
Yüzlerce kardesim var,
benim gibi, bana benzer.
Kimse ayirt edemez bizi
birbirimizden...

Geceleri toplanmaya baslariz,
El ayak çekildikten sonra,
konusuruz, güleriz, dertlesiriz....
Biraz farkli olsa da,
Herkes kadar biz de umut besleriz.
Hayallerimiz de vardir
ayin dolastigi yerlerde...
Herkes kadar okumuslugum da vardir,
Her tip insandan bir harf ögrendim.
insanlari en iyi ben tanirim.
Okuldan, ögretmenden anlamam ama
Bu sokaklarin mektebini bitirdim,
bana lazim olani ögrendim...

Herkes kadar insanim da galiba,
Herkes kadar bende bazen aglarim...

Kafam da var, kalbim de,
Severim de, düsünürüm de.
Yalniz ben sokak çocuguyum,
Sokaklarda yasamak tek suçum... Bir gün ben de gidecegim buralardan
herkes gibi.
Yalniz biraz sessizce,
kimseler anlamadan....

Cenazem omuzlar üzerinde gitmeyecek
belki,
Belediye kaldiracak gürültüsüzce,
Aglayanlar olmayacak basucumda...
Bir hayirsever ugramazssa geçerken,
Mezarim da çorak kalacak sonunda,
benim gibi...

Içimizden kimin gittigi
fark edilmeden,
Biri alacaktir yerimi
vakit geçmeden....

Evet, ben sokak çocuguyum,
Bu sokaklarda ne ilk
Ne de sonuncuyum.....