Her sabah bir başka ruhla kalkar gibiyim
hepsinde bir parça sen.
Ve hepsi senden kaçmak uğruna başkalaşmış.
Her gece uykuya ellerini tutarak yatar gibiyim
ve o eller uzun zaman önce elimden kaçmış
kimbilir kimlerle sevdaya, fahri ihanetlere bulanmış
Adın bir dua,
Adın bir beddua...
Karmaşıklık tohumları yeşermiş yokluğunda.
Ben kaçmak için koşsam da yarınlara
gölgen arkamda kalmıyor...Yarınımda
Sessiz ayrılık şarkılarımla haykırsam da
asla affedemeyeceğimi,
bir özrün bir af için yeterdi dedi kalbim
Gururumun örselenmişliği düşmanca dikilirken kalbimin kapılarında,
"Gel" dedi "gelllll!" kaybolmamış merhametim.
Ve o an utandığımı anladım.
Tüm yenilgime karşın devirmemişim piyonumu,
dört nala senin oyunundaymışım
"oyun bitti" yi görmüşlüğüme karşın...
Yine sevgime kapıldım
Sevilmeme ihtimalime rağmen,
Hep sevilmiş olma ihtimalime inancım ağır bastı.
En tuhafı
En aşık halimle bile ben kimseye değil
Yalnız kendime ait kaldımdı...
Hani çok sevdiğiniz bir plağı bulursunuz da çatı arasında,
buruk bir gülümsemeyle anarsınız geçmişinizi...
Sonra o plağı dinlerken anlarsınız hiç bir anının sonsuza değin silinemediğini....Unutmak, unutmamaktır aslında....
Geçmişin izleriyle yüzleşmişler vardır hani...
emeğine sağlık. çok anlamlı bi yazı...
Normal
