Aslında sen değilsin özlediğim, sadece seninle geçen günlerim... Yaşanmışlıkların sonsuz özlemi ve yaşayamadıklarımızın dayanılmaz burukluğu çöküyor her gece üzerime bu yatağa sensiz girdiğimde. Güzel günlerimiz geliyor aklıma. Çoğu zaman hiçbir konuda anlaşamamış, sudan sebepler yüzünden tartışıp hep birbirimizi kırmış olsak da yine de herşeye rağmen çok güzel günler geçirdik birlikte. İkimizde çocuktuk çünkü, ikimizde deliydik. Geceleri birbirimize sarılıp hep gelecek güzel günlerimize dair hayaller kurardık. Sen hep oğlumuz olsun derdin, ben kızımız... Bunun bile tartışmasını yapardık şaka ile karışık. Sen hep yüzüm sana dönük uyumamı isterdin, bense sırtımı dönmekte inat ederdim. Bu yüzden hep surat asardın bana.. Şimdi sevgi dolu bir kucağa sarılabilmenin özlemini bu kadar yüreğimde hissederken keşke kırmasaymışım seni diyorum, keşke bir tek gece olsun senin istediğin gibi göğsüne yatıp uyusaymışım... Hiç dayanamazdım sana! Ne kadar kızgın olsam da, beni ne kadar üzmüş olsan da yine de gözlerine bakınca dayanamazdım... O kadar masum, kirlenmemiş ve çocuk bakışların vardı ki bana bakarken, yüreğinde bana duyduğun o büyük aşkı gözlerinden okurdum. Büyük kavgalarımızdan sonra sana evden çıkıp gitmeni söylediğimde merdivenlerin başında durup gözyaşlarını silişini seyrederdim kapının arkasından. Sen beni görmezdin ama ben seni hep izlerdim. Yine de bırakıp gitmeye kıyamazdın beni, arabanın içinde oturup saatlerce ağlardın, sonra ben de dayanamazdım koşup sana sarılırdım! Çok küsüp barışırdık seninle, hatta o kadar ki artık 'bu sefer kesin bitti' derken bu söylediğimize kendimiz bile inanmazdık. Ama son bitişini hatırlıyorum herşeyin, iplerin gerçekten tamamen koptuğu o günü... Nasıl ve neden yapmıştım bunu hala buna verebilecek mantıklı bir yanıt bulamıyorum. Sana gelip evdeki bütün eşyalarını almanı ve hayatımdan sonsuza kadar çıkmanı söylemiştim. Gelmiştin ve bana son bir veda mektubu bırakmıştın. O mektubu bulduğum zaman nasıl dağıldı kalbim, nasıl paramparça oldu içim bilemezsin ama o günlerde takındığım o soğukkanlı ve herşeye rağmen bu ilişkiyi kesin bitirmeye kararlı halimin sebebi neydi hala bugün bilmiyorum... Bana yazdığın o mektubu sana kızdığım bir anda yırtmış, sonra da pişman olup ağlaya ağlaya her bir parçasını tekrar yapıştırmıştım ve belki inanmazsın ama sana ait herşeyi olduğu gibi o mektubu da hala saklıyorum... Tıpkı bende kalan giysilerini, nişan yüzüğümüzü, bana aldığın hediyeleri ve mutlu fotoğraflarımızı olduğu gibi. Artık çok değiştin sen, seni geri istemiyorum çünkü gelsen bile sen eski sen olmadıktan sonra hiçkimseye faydası olmaz bu dönüşün. Hiç okumayacak olsan bile bu gece içimden geçenleri, sana söyleyebilmeyi hayal ettiklerimi yazmak istedim. Hayatını mahvettim biliyorum, seni terkedip gitmekle hem seni hem de kendimi mahvettim ama suçum cezasız kalmadı sevgilim! Ben de buna bedel olarak bir gün günyüzü göremedim. Kısacası Tanrı herkese olduğu gibi bana da hakettiğim bedeli ödetti. Şu anda neredesin bilmiyorum ama umarım artık geceleri huzur içinde uyuyorsundur, ve dilerim bana duyduğun o seni mahveden sevgiyi gerçekten yüreğinden silmişsindir... Sana yaptığım herşey için özür dilerim.
özür dilerim...
Normal
