Biliyorum anne birazdan ayrılacak ellerimiz,
Ebedi bir ayrılığın arefesindeyiz.
Alnındaki terler kurumamış olacak yıllar sonra bile,
Ve elimdeki mendil ve birazdan ayrılacak ellerimiz.
Bugün hava ne güzel oysa anne,
Kuşlar hiç olmadıkları kadar neşeli,
Ürkütüyor beni derin bakışların,
Ve sana söyleyemesemde birazdan ayrılacak ellerimiz.
Hiç bırakmazdım ellerini eğer bana böyle bakabilseydin,
Alnındaki terleri silerdim hep aynı mendille,
Gözyaşlarımı göremeyeceğin yerlere saklardım belki,
Saklayamıyorum anne birazdan ayrılacak ellerimiz.
Ve bırakıyor işte seni öylece yavaş yavaş,
Doğduğundan beri can yoldaşın olan nefesin,
Ve gözlerin anne, ne biraz önceki gibi derin ne de anlamlı,
Artık biliyorsun anne, birazdan ayrılacak ellerimiz.
Anne bu bakışlar daha da ürkütüyor beni,
Şimdi gözyaşlarım daha da belli,
Saklamasamda göremezmişsin artık,
Ağlıyorum anne birazdan ayrılacak ellerimiz.
Böyle mi ayrılacaktık anne, kim derdi ki?
Bir hastane odası, dört duvar ve bir yatak,
Ellerini tutuyorum hala hissediyor musun?
Benim için çarpan yüreğin atmıyor anne.
Göz kapaklarını kaldırıyorlar, canın yandı mı?
Daha önce yaşanmış bir sahnesin sen onlara göre.
Ne acıklı bir sahne bu tek kişilik filmde.
Başrolde sen varsın, hayat artık figuran anne.
Ellerimizi ayırdılar anne, beyaz kıyafetli adamlar,
Kavuşturmak için sarfetmedikleri bir çabayla,
Bütün acılarından kurtulmuş gibisin iyileştin mi yoksa,
Ve Şimdi gidiyorsun beyazlar içinde ve işte ayrıldı ellerimiz...
Mekanın cennet olsun, elveda anne...
Mustafa Sakızcı
Bu şiirin hikayesi:
Bu şiir benim hayatımda bir kilometre taşıdır.Uzun süre onkoloji tedavisi gören annemi, bir kış gününün güneşli bir pazar sabahında, küçük bir hastane odasında kaybetmek bana bu şiiri yazdıran başlıca etkendi.Ebediyen kendime saklamayı düşünmüş olsamda, 'anne' temalı bir organizasyon görünce bu kararımdan vazgeçtim.Annelerimizin kıymetini bilmek ve onlara layık evlatlar olabilmek ümidiyle...
anneme
emeğine sağlık
Normal
