İçimdeki hayatları öldürmüşüm ve içimdeki enkazın ağırlığını hissediyorum.
İçimdeki yeminlere kör düğüm atmışım ve açılmıyor.
Yeminlerime bir yemin daha katıyorum duygularıma nasır atarak…
Unutursun dediler bana… meğer herkes yalancıymış…
Biraz daha büyüyorum hayatın kollarında nasırlaşarak.
Bu ben değilim o balonlu kız değilim!
Elimde balonlarım patlatıldı. Artık eskisi gibi nazar boncuklarını sevmiyorum.
O güler yüzlü yüzümü aynalara hapsettim.
Yağmurlu günlerde dışarı çıkmıyorum artık.
Asık suratımı takıyorum yüzüme dünyanın ve dışarıdaki anlamsızlığına atıyorum kendimi…
Kelimelerimi kaldırdım dolaba
Aynalara ve kendime anlatacak bir şeyim yok çünkü…
Yargılarımı çöpe attım.
Renkli kalemlerim yok!
Zaten renklerimi de kovaladım kaçtılar benden…
sen yine olduğun gibi kal!
__________________
Seni seviyorum,
ama nasıl?
avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya,
çıldırasıya...
Seni seviyorum,
ama nasıl?
kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beşyüz
yüzde hudutsuz kere yüz...
// İçimdeki Hayatları Öldürmüşsün //
Normal
