Sonbaharda, yaprak dokumunde ,yapraklar agactan dusmek icin yarisirken bir yaprak vardir ki sIki sIkiya baglidir agaca,ondan ayrilmak istemez.Diger yapraklar ruzgarda usulca suzulup toprakla butunlesirken o giden arkadaslarinin aksine ona can verene sIki sIkiya baglanmistir,kopmak istemez ama bilirki gun gelecek hizli bir ruzgar esecek ve onu sevdiginden koparacaktir.onu sevdiginden koparan herseye dusmandir ;ruzgar en buyuk dusmanidir,bazende hasari bir cocuk koparir o son yapragi agactan umarsizca...En zor olanida ayrilmak zorunda oldugunu bilmektir.nezaman ve nereden esecagini bilmedigi bir ruzgarda kopup ayrilacaktir sevdiginden , hain ruzgarda salinip sevdiginin dibine dusecektir aglamakli.toprakla butunlesip sevdiginin koklerinde tekrar yeserecektir ilkbaharda ve her sonbaharda tekrar tekrar ayrilacaktir sevdiginden gozyaslari icinde...sonbahar yagmurlari eslik edecek yapragin huznune zaman zaman
Bana sevmeyi,sevdigine deger vermeyi,onunla tek vucut olmaayi o son yaprak ogretti, hayattaki rehberim oldu her sonbahar.yeri geldiginde ilkbaharda sevdigiyle ask sarkilari soyleyen yaprak gibi sevdigimle sarkilar soyledim ,guldum ;firtinli gecelerde son yaprak sevdigine sarilirken sarildim sevdigime,sonbahar gelipte sevdiginden ayrildiginda bende huzunlendim toprak oldugunda bende toprak oldum sevdigimin kalbinde...tekrar yesediginde sevdiginin koklerinde ben de yeserdim . bana sevmeyi o son yaprak ogretti.sevdigine sIki sIkiya baglanmayi , kopmamayi ondan ogrendim.siz sizolun o son yapragi koparmayin ,ayirmayin sevdiginden.
Son Yaprak
Ağaç şeklinde