Mutluluk küçük bir serçenin kanadındadır belki. O bazen sonsuz maviliklerde, bazen başımızın üstünde kanat çırparken kanatlarındaki mutluluk taneciklerini bırakıverir üstümüze.
Bazen bir uçurtmanın kuyruğundadır mutluluk. Elimizden kaçıverdiğini düşündüğümüzde, aslında uçurtmanın ipinin ya arkadaşımızın, ya dostumuzun, sevgilimizin ya da kardeşimizin belki babamızın elinde olduğunu fark edip tekrar yakalamanın sevincini yaşamaktır.
Belki de mutluluk, hiçbir günaha el sürmemiş, içimize pırıl pırıl bakan küçük bir çocuğun gözlerindedir. Belki de içimizdeki çocukta? Olgunlaştık derken, aklımız başımızda derken içimizdeki o çocuk ağız dolusu güldürür belki bizi. O çocuk varolduğu sürece utanırız, kızarır yüzümüz. O çocukla yaşarız mutlulukları.
Dostça gülüşleri, sıcak ve hesapsız bakışları gözardı etmedikçe yakalarız mutluluğu. Belki küçük ayrıntılarda gizli mutluluk tanecikleri. Yeter ki görmesini bilelim
mutluluk nerde gizli?
Ağaç şeklinde