Bir avuç duru sudur gülüşün.
Gülüşün bir pınar başında,
Yüzüme serpe serpe serinlediğim seher yelidir.
Okşar kanatlarını yüreğimin,
Maviye değer başım.
Zaman kavramının dışında,
Yelkovanın akrebi yirmidört kez çiğneyip geçtiği,
Doğanın bütün kanunlarını ihlal edip,
Kavrulup savrulan bir kumsalda,
Susuz yeşeren narin bir çiçektir gülüşün.
Ve biz ondan öncesini unutmuş olarak.
Aşka dairlerin ütopyasını çizdik yürek haritamıza,
Sen orada, ben burada.
Alıp avuçlarımın arasına iki yanağını.
Süzüp ışıltısını kirpiklerimden gözlerinin,
Nariçi dudaklarında öpüşümdür gülüşün. Nakışlayıp adını yüreğimin kabzasına,
Sesinin her telini sarıp belleğime,
Yorgan misali gecelerce örtündüğüm,
Gökyüzüdür gülüşün.
Duruşun halkım,
Mabedimdir gülüşün,
Ötesi uçurum olsun varsın,
Düşüp ölmek sende güzelleşir.
Sende ben aşkın evrensel gizemini sevdim.
Kırlangıçların göç göç gidip gelişini .
Güvercinlerin bahar coşkusunu.
Yasakları ve yasakların yasak tutkusunu.
Sende ben unutmamayı,
Bir de unutulmamanın onurunu sevdim.
Ülkem bakışlım,
Hadi tut ellerimden sıkıca.
Bir türkünün bilinmeyen ırasını fısılda.
Olanca sıcaklığını bırak içime.
İki dudak arası bir öpüş yansın.
Sende ben türkü türkü ülkemi sevdim.
Gülüşün...
Normal
