ici burkuluyordu. Anlayamadigi bir dygu icini acitiyordu.
Telefon acti kahine:
Kahin " imkansiz, tam cikmak uzereydim." dedi.
" Lutfen " dedi, kadin, kendisini kiramayacagini dusunerek...
Cok zengindi kadin, ulkenin en zenginlerinden. Dogaustu guclere
inanirdi ve Kahinin mudavimlerindendi...
Tabii ki Kahin boyle iyi bir musterisini kiramamisti.
Karsilikli oturuyorlardi. Onlerindeki suya bakti kahin, kaslari catildi,
gozbebekleri buyudu, alt dudagi dustu, kafasini kaldirip, kadina bakti;
"cok uzgunum" dedi, durakladi, belli ki soylemek istemiyordu.
"Ne ?" dedi kadin israrla ve kahin soyledi:
"su da YARINI goremiyorum..."
Yikilmisti kadin. Medyum bu gune kadar hic yanilmamisti. Yarin olmadigina
gore kadin bu gece olecekti. Ne yapmaliydi?
Evine gitti, vasiyetini yazdi, biraz televizyon izledi. Uykusu gelmisti. Son
gecesiydi ve ne yapacagini bilmiyordu. En iyisi uyumakti. Boylece olurken
hicbir sey hissetmezdi. Yatagina uzandi, gozlerini kapatti ve... derin bir uykuya daldi.
Uyandiginda gunes yeni dogmustu, kus sesleri geliyordu.
"cennette miyim?" diye dusundu. Hersey biraktigi gibiydi.
Kalkti, sabahligini giydi, salona indi,
Hersey normal gozukuyordu, kahin bukez yanilmis miydi acaba?
Masanin ustundeki gazeteye gozu ilisti...
Mansette soyle yaziyordu:
"unlu kahin oldu"
HAYATLARINI KENDi KARARLARI iLE YASAMAK YERiNE
BASKALARININ KARARLARI iLE YASAMAYI SECENLERE....
By RoBaR
YaRıNı GöReMiYoRuM
Normal
