Yanındayken yakın olamadım şimdi gidiyorum. artık yanında da olamayacağım. Fark edecek misin yokluğumu, hissedecek misin yüreğindeki yüreğimin atışlarını..
Bir umuttu belki sana olan duygularım; belki seversin umudu.. aslında her geçen günün sonunda bu umudum biraz daha tükeniyordu, tüketiyordun. Biraz daha eziliyordum söylediklerinle yada söylemediklerinle...
Ne çok isterdim o yüreğin benim için çarpmasını, kalbindeki sevginin benim için olmasını, o sevgiyi karşılıklı yaşamayı...
Ama hani söz vardır ya "Ben Seni Sevdim, Sen Beni Sevmesende Olur. Zaten Aşk Budur.."
Daha ilk günden umutsuzdu belki benim sevgim. Ama tek suçlu ben miyim?. Senin hiç mi katkın olmadı bu yüreğe…
Sen hiç bir zaman sonu olmayacağını bildiğim halde sevdiğim,yüreğimi vermekten korkmadığımsın..
Suç olduğunu bildiğim halde işlediğim Günahımsın..
Ama sen benim için hala Canım, Canımdan öte Hayatım, Canımın İçi, Koca Bebeğim, Nazar Boncuğumsun....
Seviyorum Bu Sevginin Seninle Bitmeyeceğine İnanacak Kadar
Gel diye değil, Sev diye değil... Sadece Bil Diye.....!
GeL Diye DegiL..Sev Diye DegiL..Sadece BiL Diye..!
Ağaç şeklinde