yüzünün hangi oylumuna takılsam
uçsuz uçurumlara düşüyorum
ağlayınca şişen göz kapaklarında
hangi tankerleri yüzdürdün bu akşam
sığınağımıza kaçan birkaç damla yağmur
gözyaşına mı karıştı yoksa
fazla değil mi bu sessizlik ikimize
BENİ SUSARKEN BÖLME
satır aralarımdaki sızıdan kendimi ele veriyorum
halbuki ben seni sana göstern bir aynaydım
dökülsedi sırlarım
sende göremeyecektin
ben ki kendimi yine sırlardım
sen kendine yeni aynalar bakmasaydın
buldun mu yüzüne en uygun olanını
ve ağrılarını saklayabildin mi sırsız aynaların sırrına
kulaklarıma sağır sesler peydahladım
BENİ SUSARKEN BÖLME
az daha doğduğumuz öyküde
ayaküstü ölüvericektik
anamızdan emdiğimiz acılar
burnumuzdan gelecekti az daha
dipsizliğin de dibi tutarmış sandık
sanma oyunlarımızda
meğer suskunluğumun dibi karaymış
BENİ SUSARKEN BÖLME
merhemine biraz ağrı sür biraz toros
yol ortasında adresim yutuluyor bırakma ellerimi
dur'u durdurmaya duramıyorum
durak sandığımda köprüleri
oysa herşeyi birleştiren köprüler yine ayırdı bizi
saçlarına sakladığın rüzgarı biraz savursan
açılmayacaktı bu kıyı şeridinden
zulamdaki sardunya suskunları
BENİ SUSARKEN BÖLME
ellerin büyürken ellerimden
hangi coğrafyama sakladın
mendilleşen parmakalrındaki yaşları
bana do minor bağırma
uslu bir su kuşuyken bünyemde
verdiğin geçici rahatsızlık için
ömür dilerim senden sadece
'' ben sana ne yaptım''ların kaldı bak
bu ucube caddelerde
susmanın
onaylamak olduğunu hatırlattın bir gecede
Beni Susarken Bölme
Normal
