Eski zamanlarin birinde bir adam hayatın anlamının ne olduğuna araştırırmış da bulamaz, sorularına yanıt alamazmış kimselerden. Köy köy, şehir şehir, ülke ülke dolaşırmış bu arada. Bir gün artık tam umudunu yitirmişken bir köyde konuştuğu insanlar ona : ‘Şu karşıki dağları görüyor musun, orada yaşlı bir bilge yaşar! İstersen ona git, belki o sana aradığın yanıtı verebilir’’ demişler. Çok zorlu bir yolculuk sonunda bilgenin yaşadığı eve ulaşmış adam... Kapıdan içeri girmiş ve bilgeye hayatın anlamının ne olduğunu sormuş: Bilge sana bunun yanıtını söylerim ama önce bir sınavdan geçmen gerekiyor demiş... Adam kabul etmiş. Bilge bir çay kaşığı vermis adamın eline ve içine de silme bir şekilde yağ koymuş. ‘Şimdi çık ve bahçede bir tur at tekrar buraya gel. Yalnız dikkat et de kaşıktaki yağ eksilmesin. Eğer bir damla eksilirse olmaz’ demiş. Adam gözü çay kaşığında bahçeyi turlayıp gelmiş. Bilge bakmış ‘Evet’ demiş ‘kaşıkta yağ eksilmemiş, peki bahçe nasıldı?’ Adam şaşkın şekilde ‘Ben kaşıktan başka bir yere bakmadim ki.’ deyince de, ‘Şimdi tekrar bahçeyi dolaşıyorsun kaşık yine elinde olacak ama bahçeyi inceleyip gel’ demiş bilge... Adam tekrar bahçeye çıkmış. Gördüğü güzellikler onu büyülemiş, muhteşem bir bahçedeymiş çünkü... Geri geldiğinde bilge, adama ‘Bahçe nasıldı? diye sormuş yeniden... Adam gördüğü güzellikler karşısında büyülendiğini anlatmış. Bilge gülümsemiş, ‘Ama kaşıkta yine hiç yağ kalmamış’ demiş ve eklemiş ‘hayat senin bakışınla anlam kazanır. Ya sadece bir noktayı görürsün, hayatın akıp gider sen farkına varmazsın.Ya da görebileceğin tüm güzelliklerin tam ortasında hayatı yaşarsın. Akıp giden zamanın anlam kazanır’..." Bir yola benzetilirse hayat, yol boyunca geçtiğimiz yerler, akıp giden günlerimize benzer. Kimi konaklaya konaklaya, tadını çıkara çıkara gider, kimi yarışırcasına. Gözünü yoldan ayırmayan, geçtiği yerleri görmez. Etrafını çok seyreden de riske girer. İyisi orta karar sürmektir hayat arabasını. Bakıp da göremeyenler sadece gönül gözü kapalı olanlardır.Anlam kapısını aralayanlardır. Sadece işini düşünüp yaşayanlar, evindeki mutluluğu ıskalar. Sadece evine bağlananlar da işe yararlık, başarı duygusunu, kariyeri, parayı... Denemeler’in yazarı Montaigne der ki: ‘Hayatın değeri uzun yaşanmasında değil, iyi yaşanmasındadır.’.O halde hayatın anlamını sorgulayanlar, kalitesini de sorgulamalı mutlaka. Ne mutlu, bu hayattan iz bırakıp gidenlere... Ne mutlu o izleri farkedenlere.Yeni izler bırakmak isteyenlere... Bakmayı bilenlere.
Bakıyorsan Görmelisin
Normal
