Zamanýn birinde zengin bir aile hem kýr gezisi yapmak, hem de evin tek çocuðu olan oðullarýna kendi zenginlikleri yanýnda ne kadar fakir olabileceklerini göstermek amacý ile çok fakir bir aileye misafir oldular.Bir kaç gün gecelediler.Yolculuk bitip evlerine döndüklerinde baba oðluna sordu:”Ýnsanlarýn ne kadar fakir olabileceklerini gördün mü?” “Evet” dedi oðlu “Peki ne öðrendin, bundan ne ders çýkardýn?” diye sorunca babasý, oðlu þu cevabý verdi.”Þunu gördüm; bizim evimizde bir köpeðimiz var, onlarýnsa dört tane.Bizim bahçemizde bir tane havuzumuz var, onlarýn ise sonsuz akan dereleri var.Bizim bahçemizde ithal lambalarýmýz var çeþit çeþit ama onlarýnsa milyonlarca yýldýzlarý var.Bizim görüþ alanýmýz komþumuzun duvarýna kadar, onlar ise tüm ufku görüyorlar.”Bu güzel yorumu dinleyen baba hayretler içinde kaldý.Çocuk sözünün sonunu þu cümle ile tamamladý:”Babacýðým çok teþekkür ediyorum sana.Ne kadar fakir olduðumuzu gösterdiðinden dolayý.”