“Yolumu gözleyen bir kadýný terk ettim / karþýlaþtýk bir süre sonra /
‘Gözlerinin feri sönmüþ’ dedi bana: / ‘Aþkým, ne oldu sana?’/
Böyle gerçeði söyleyince / ben de doðru söylemeye çalýþtým ona /
‘Senin güzelliðine ne olduysa’ dedim,/ ‘benim gözlerime de o oldu’.
* * *
8-10 dizeye sýkýþmýþ hazin bir aþk hikayesi…
Buruk; kýrýlmýþ oyuncaklar kadar…
Ve yenik; “keþke”li cümleler gibi…
Bu sözcüðü kaç konuþmanýzýn baþýna eklemiþseniz onca ýskalamýþsýnýzdýr hayatý…
Dört mevsimlik bir sene olsa ömür, “keþke”, onun güzüne denk gelir.
Hepten vazgeçmek için erkendir, telafi etmek için geç…
Maðlubiyetin takýsýdýr “keþke”...
Kaçýrýlmýþ fýrsatlarýn, bastýrýlmýþ duygularýn, harcanmýþ hayatlarýn, boþa yaþanmýþ ya da hakkýyla yaþanamamýþ yýllarýn, gecikmiþ itiraflarýn aðýtýdýr.
Çarpýlýp çýkýlmýþ bir kapýda, yazýlýp yollanmamýþ bir mektupta, gözyumulmuþ bir haksýzlýkta, vakit varken öpülmemiþ bir elde, dilin ucuna gelip ertelenmiþ bir sözdedir.
Feri sönmüþ bir çift gözde ya da yitip gitmiþ bir güzelliðin ardýndan iç çekiþte…
“Yolunu gözlemeseydim”, “öyle demeseydim”, “terk edip gitmeseydim”, “en güzel yýllarýmý vermeseydim” diye diye sýzlanýr gider.
* * *
“Keþke”nin panzehiri “Ýyi ki”dir.
Ýlki ne kadar pýsýrýksa, ikinci o denli yiðittir.
“Keþke”, çoðunlukla bir “ahh”la kopup gelir ciðerden… esefler, hayýflanmalar, yerinmeler sürükler peþinden…
“Ýyi ki” ise, muzaffer bir “ohh”la büyür; cüretiyle öðünür.
“Keþke”li cümlelerde nasýl yaþanmamýþlýðýn, yarým kalmýþlýðýn o ezik tuzu kuruluðu varsa, “iyi ki”lilerde de göze alabilmiþliðin, riske girebilmiþliðin, tadýna varabilmiþliðin maðrur yaralarý kanar.
Okulu hiç kýrmamýþsýnýzdýr, sinemada öpüþmemiþsinizdir; dokundurtmamýþsýnýzdýr kendinize, bir kez olsun gemileri yakmamýþsýnýzdýr.
Konuþmanýz gerektiðinde susmuþ, koþacaðýnýz zaman durmuþ, sarýlacaðýnýz yerde kopmuþsunuzdur.
Bir insana, bir iþe, bir davaya ömrünüzü adamýþsýnýzdýr.
O insanýn, o iþin, o davanýn, bunu hak etmediðini sezmenin hayal kýrýklýðýndadýr “keþke”...
“Þimdiki aklým olsaydý” dövünmesindedir.
Geriye dönüp baktýðýnýzda, ayýplara, yasaklara, korkulara, tabulara feda edilmiþ, “Ne derler” e kurban verilmiþ, son kullanma tarihi geçmiþ bir yýðýn haz, bilinçaltýndan el sallar.
“Keþke” cilerin hayatý, kasvetli bir piþmanlýklar mezarlýðýdýr.
“Ýyi ki” öyle mi ya…!
Onda, yara bere içinde de olsa, yana yana, ama doyasýya yaþamýþ olmanýn iç huzuru ve haklý gururu haykýrýr.
* * *
“Ýyi ki”lerinizi toplayýn bugün ve “keþke”lerinizden çýkartýn.
Ke$ke ...
Ağaç şeklinde