Bir papatya yansıyor yüzünün altından
Mürekkepli bir mevsimden gelmişsin
Belli
Hatta belli bir mülteci
Olduğun da
Yanaklarında kaygan bir kırmızılık
İncitmişler seni
Taa çocukluğundan.
Sessizliğinden bir de vurulduğunu sanıp
Kendini ele vermişsin
Yüklemi koyma ki
Yerini bulmasınlar
Sırlarından yakarlar ceketini
En çok oradan üşürsün
Bir kandırmacadır
Solundan durup bulandıran seni
Kaç kasvetli bahar geçse
Ceketine tutsak kalırsın
Çıt desem kırılıyorsun şimdi
Ahkâm kesmese tanıyacaktın
Öyle olsun
Ama “Kim” diye sorma ne olur
Ah ben sana gizli özne....
mülteci...
Normal
