Bu kadar acı duymazdım.
Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
AGLAYAMADIM.
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa...
Tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek, tutkum hayatı sadece
Seninle paylasmaktı.
ANLATAMADIM...
Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden.
Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten? Ürperirdin yine,
Biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini, gitmek için biriktirdişin bütün cesaretin Kaybolurdu.
TUTAMADIM...
Bir yıkım gibiydi gidişin.
Sen adım adım uzaklaşırken benden, çöküp kaldı bedenim olduğu yere.
Nice terk edilişlere dayanan bu yürek, bu kez yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
KALKAMADIM...
Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum.
Hazırdım gidişine. Kaçak zamanları yaşıyorduk. Zaman bitecek ve sen gidecektin.
Bense gidişinin ertesi günü hayatima kaldığım yerden devam edecektim.
DEVAM EDEMEDIM..
Bir şey söyledin mi giderken?..
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "Seni Seviyorum" dedin mi?...
"Bekle beni, döneceşim..." diye umut verdin mi?..
Beynim öylesine uğulduyordu ki.
DUYAMADIM...
Nereye gittiğin önemli değildi.
Binlerce km. uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden, bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.
KURTULAMADIM...
Unutulanların arasına katılmalıydım.
Anıları sandğıa koyup hayatı yeniden yakalamalıydım.
Bu aşk-ı noktalanmalıydım, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
YAPAMADIM...
BIL KI SEVMEKTEN VAZGEÇMEDIM SENI,
BIL KI SENINLE BIRLIKTE, SEVDANI DA TASIYACAGIM YÜREGIMDE,
BIL KI;
SENI ASLA
UNUTMAYACAGIM...
unuTulaNların arasıNa katılMalıyIm..
Normal
