Sen bensiz kalmadın ki henüz.Yanmadın sırf bu yüzden sessizce öldüren pişmanlık ateşinde.Çünkü ben henüz unutmadım seni.Şu an biliyorsun ki seni her şeyden çok seven bir aptal her an seni düşlüyor.Hatta ve hatta ağlamayı zayıflık olarak gören o aptal her gece yalnız sana ağlıyor.Bu belki senin ezik gururunu okşuyor,belki de içini ferahlatıyor.“Nasıl olsa hazır,beni bekliyor istediğim zaman beni kabul eder” diyorsun.İşte sen en büyük hatayı burada yapıyorsun.
Herkesin bir sabrı var..
Sevdiysem neye yarar?..Nereye kadar..?
Hiç de umduğun gibi olmayacak göreceksin.Seninle geçirdiğim zamanlarıma ağlayarak bugünlerimi de yitirmeye hiç mi hiç niyetim yok.Şimdiye kadar böyle geldi ama ne demişler “Gün gelir devran döner..” ve gün gelir seven sevmekten vazgeçer.
Hesap sormaya bile kalkmayacağım senden.Kaçmayı erkeklik bildin sen..Sen asla sevmedin ve o ufacık yüreğinle de asla sevemezsin.Farkında değilsin belli ama bir şeylerini bende unutup öyle gittin..
Neyse bu kadar konuştuğum yeter.Kaybettiğim zamanlarımı unuttum,yaşamam gereken hayatım beni bekler.Evet şimdi seni suçluyorum.Otur ve bir kez olsun düşün o ufak beyninle.
Yanacaksın her dakika benliğinle bensizliğine.Belki de bir mucize gerçekleşecek ve idrak edebileceksin yaşanılanları,yaşattıklarını ve yaşatamadıklarını..Her sabah sesimle uyanmak isteyip, “Düşlerine geleyim mi?” diye sorduğumda sana masumca “Şimdiye kadar gelmedin ki hiç..” diye pes etmişken artık sadece beni düşlerinde görebileceksin.Hiç uyanmak istemesen de,benim de o eşsiz rüyalarımdan sen yoksun diye ağlayarak uyandığım gibi dehşet içinde fırlayacaksın. Uzanmaya çalıştıkça dokunmaya çalıştıkça saçlarıma, kırılacaksın.
Sen yanmak neymiş onu anlayacaksın..Ve sen en derininden kahrolacaksın..
<<<sen bensiz kalmadın ki henüz!!!>>>
Ağaç şeklinde