// elimde kaldı umutlarım //

[qizemCe]

Her Sabah Hüzünle karışık Bir Umut Var İçimde
Sensizliğin Hüznünü yeni bir günün Seni getireceği Umuduyla Başlıyorum
Her Doğan Gün Yeni Bir umut Yeni Bir arayış Benim için
Belki Sana kavuşacağım Zamana Bir Gün Daha yaklaşıyorum
Bu Gün Değilse yarın
Kimbilir Belkide Yanlızca kendimi Avutuyorum
Gittiğinden Beri Hep Yanlızlık şiirlerine takılıyor Gözlerim
Ben Bir Başıma Değilim Sensizlikten yanlızım
Terk Edilip gitmek En Çok Nasıl koyar İnsana Bir Ben Bilirim
Gitmelerin gidenlerin ardında bıraktığı Çaresizlikleri
En Koyu ÖZLEMleri Ben Bilirim
Senin Gidişinde Ateş gibi çöktü yüreğime
Hiçbir yağmur Yetmedi İçimdeki hasret Ateşini Küllendirmeye
Hiçbir Sevgi Yetmedi Senin ÖZLEMini Gidermeye
Ben her Sabah Beni Sana Götürecek Yollarda yürüdüm
Senin duyacağın şarkıları söyledim Yanlızca
Ve Gelmeyişinin her Akşamında
Aslında Doğduğunu Hiç anlamadığım Güneşle Beraber
Bende Battım Bir kez Daha
Geceleri Hep uyudum uyudum gün Boyu
Çektiğim hasretini Rüyalarımda Biraz olsun Giderebilmek için
Herşeye İyi Gelen Yaraları İyileştiren Zaman Hiç Bu kadar Acıtmamışdı yüreğimi
Binbir Umutla Sarıldığım Sabahlar Artık Hiç Doğmaz oldu
Benim Günümde Gecemde Karanlık şimdi
Ne ay uğruyor Gecelerime Nede Sana Benzettiğim Yıldızlar parlıyor gökyüzünde
ELİMDE KALDI UMUTLARIM
Sensizlik Öyle kötü Bir yara Olduki artık içimde
Öyle Büyük Bir Boşluk açtınki
Bir Gün olurda Geri Dönersen Kendi Açtığın Boşluğa Sen Bile YETMEYECEKSİN
Orası Hep Bomboş Paramparça Kalacak Şimdi Büsbütün Cam kırıkları İle kaplı kalbim
Ne Zaman Seni Düşünsem Seni hatırlatacak en ufak birşey görsem
O Kırıklarla Dolu yer Acımaya Başlıyor
Artık Sabahları Yanlızca Hüzünle Uyanıyorum Hiçbirşey Beklemiyorum Günden SENİ BİLE
Varlığında Sensizliği Yaşamaktansa İçimdeki Boşluklarla Kırıklarla Boş Umutlarımla
Sensizken Alışırım Alışmaya Çalışırım YOKLUĞUNA..