Başkaları sorduğunda onlara ne kadar harika, ne kadar muhteşem, ne
kadar olağan üstü olduğuna dair verecek onlarca cevabın var biliyorum. Bir
kez daha aynı sözleri duyacağımı bildiğim için sormayacağım sana o
soruyu...
Sormayacağım; çünkü, hayatında yaşadığın bitmez tükenmez sorunları yüreğinin kanadığını, hayatının eksiliğini, içinin daralışını, yaşama sevincinin tükenişini biliyorum...
Sormayacağım; çünkü, yaşadığın yada yaşamak zorunda olduğun çevreyle,
seviyorum dediğin kişilerle ve hatta tüm insanlarla ortak paydaları
ne kadar az olduğunu ve buna rağmen hala umudunu yeşil tutmaya
çalıştığını biliyorum...
Sormayacağım; çünkü, hayatında yakın geçmişe kadar, tüm çevrendekilerin
gıpta ile baktığı bir çok şey başarıp meyvelerini toplamak için çok
çalıştığını, ancak bu topraklarda senin gibi insanların önüne ne derece
devasa engeller dikildiğini ve senin bu engelleri aşabilme gücünün
tükenme aşamasında olduğunu biliyorum...
Sormayacağım; çünkü, umduğun, istediğin hayatı bir türlü yakalayamayan
ama yine de bulduğunla yetinmen gerektiğini hissettiren insanların
alaycı tavırlarının seni nasıl kahrettiğini, nasıl yorduğunu biliyorum...
Sormayacağım; çünkü, bu topraklarda yeteneklerine göre değil kimin
yanında durduğuna göre değer kazandığını bildiğini ve bunun sana acı
verdiğini, dirensen de kendini artık buralara ait hissetmediğini biliyorum...
Sormayacağım; çünkü, geleceğe ait bir çok beklentin olduğu ve bunun
için ölesiye çabalamana rağmen, sevdiğin ve en yakınım dediğin insanların
hayata bakışını anlamamaktaki ısrarının seni çok üzdüğünü biliyorum...
Sormayacağım; çünkü, insanların özgürlüğün ne olduğunu bilmediği,
bilenlere ise bir kaç gömlek bol geldiği ve o özgürlüklerin sadece kendine
ait bir hak olarak görülmesinin sana acı verdiğini biliyorum...
Sormayacağım; çünkü, "serde erkeklik var" diyemeyip, saklamadan,
gizlemeden, utanmadan ağlayabildiğini, "ağlamak ne zamandan beri hak oldu,
alındı, satıldı, verildi, lütfedildi?" diye isyan ettiğini biliyorum...
Sormayacağım; çünkü, bazen avazın çıktığı kadar bağırarak, bazense
sadece susarak, bazen sayfalar dolusu yazarak, bazen de ağız dolusu
konuşarak sevdanı anlatmak istediğini, ama yine de beceremediğini görüp hayata
küstüğünü de biliyorum...
Evet sana "nasılsın?" diye sormayacağım... Bu bir Bayram Günü sabahı da
olsa sormayacağım... Şimdi yıka elini yüzünü, gülümse aynalara,
kendine çeki düzen ver ve her zaman senden bekledikleri maskeyi tak yüzüne...
Gülümseyerek "harikayım, nasıl iyi olmam ki" de yine...
<<<sana "NASILSIN" fiye sormayacağım...>>>
Normal
