Hani: bensiz yapamazdın.Hani: yaşam ağacındım, alışkanlık yapmıştım,Hani; mutluluğunla mutsuzluğunun arasındaki,dönemlerindim,
Hani; peri masalındaki tüm aşıkların bizi arayacağı, zırhlı şövalyendim,Hani inancının olduğu yerde sevgin, sevginin olduğu yerde güvenindim Hani, ölümle, ölümsüzlüğün ortasındaki boşluğundum.Hani; ayrılışlarının arkasındaki tek nihai çözüm ; gene bana geri dönmekti.Bak,bu sefer umduklarım ile bulduklarım farklı oldu, Şimdi daha iyi anladımki;Önemli olan., dağın doruklarına tırmanmak değil,Vadilere sıkışıp kalmakmış,Günlerce düşünüp zor olsada sende vermişsin kararını Hiçbir şey vazgeçilmez değilmiş.
Vazgeçilmezlik olsaydı, mezarlıklar; hınca hınç dolmazdı. Artık, metalik, plastik yalnızlıkların hüküm sürdüğü,özdeki çirkinliklerin, yapay bir cilayla kapatılmaya çalışılan,Boğanın, boynuzlarının gölgesindeki yaşamı,bana hediye ediyorsun,asırlık otoritenin kibrinden,akademik gösterişin, getirdiği kariyerden uzak, kendi doğal düşüncenin derinliklerine dalan,duyarlı, gözlemci,bir iç yolculuğa çıkarken,
bana güle güle , yola çıkan yolcuya da uğurlar olsun diyorsun.Senden gelen herşeye razıyım ben.
Ağladım
Ağaç şeklinde